De achtergrond en samenleving van Curaçao waren bovendien zeer interessant. De galerijen van het eiland, zoals de Kura Hulanda Gallery en de Mikve Israel-Emanuel Synagoge, vertelden verhalen over de uiteenlopende individuen die feitelijk het verleden van Curaçao hadden gevormd.
Naarmate de dagen zich ontwikkelden tot weken, en de weken tot maanden, werd mijn leservaring op Curaçao groter dan alleen maar een werkervaring; het was een levensveranderende reis. Ik ontdekte dat het Caribische verlangen lang niet bestond uit ideale kustlijnen en overtuigende handbomen; het had te maken met het overvloedige aanbod aan samenlevingen, de initiatieven tot behoud en de echte Stage op Curacao warmte van individuen die van Curaçao een heel bijzondere locatie maakten.
Het eiland was eigenlijk mijn tweede thuis geworden, en het afscheid nemen was een van de meest bitterzoete minuten van mijn leven. Ik verliet Curaçao met een hart vol herinneringen, gloednieuwe relaties en een veel dieper begrip van de wereld. De lessen die ik ontdekte op het gebied van ecologisch behoud, multiculturalisme en de robuustheid van de buurt zijn mij bijgebleven en hebben mijn kijk op het leven en mijn toekomstige ondernemingen gevormd.
De mensen op Curaçao waren enkele van de populairste en meest uitnodigende mensen die ik ooit eerder tevreden had gesteld. Hun gevoel van tevredenheid op hun eiland en hun passie om hun samenleving en praktijken met mij te delen, hebben een blijvende stempel op mijn hart gedrukt.
Weekendjes weg waren mijn tijd om het eiland te ontdekken, en Curaçao was niet ontevreden. Door door het Christoffel National Park te trekken, kon ik mezelf onderdompelen in de gevarieerde en rijke vegetatie en dieren van het eiland, wat veel te maken had met de vlakke landschappen van mijn geboortestad.
Het eiland nodigde me uit met zijn gezellige, exotische wind, en ik ontdekte al snel dat Curaçao zelfs meer was dan alleen een reizigersbestemming; het was een gebied waar achtergrond, samenleving en volledig natuurlijke elegantie op een uniforme en onderscheidende manier met elkaar verbonden waren. Mijn onderwijsbeurs bevond zich in het hart van Willemstad, de grondstoffenstad van Curaçao. Weekendjes weg waren mijn tijd om het eiland te verkennen, en Curaçao stelde niet teleur. De galerijen van het eiland, zoals de Kura Hulanda Gallery en de Mikve Israel-Emanuel Synagoge, vertelden verhalen over de uiteenlopende individuen die feitelijk het verleden van Curaçao hadden gevormd. Curaçao had eigenlijk mijn ogen geopend voor de aantrekkingskracht van het Caribische verlangen, en het was een verlangen dat ik zeker permanent met me mee zou brengen.
Een van de hoogtepunten van mijn reis was de mogelijkheid om regionale evenementen en gebruiken te ervaren. Elk gerecht was een kookreis en ik merkte dat ik genoot van smaken waar ik niet genoeg van kon krijgen.
Ik had bovendien de mogelijkheid om getuige te zijn van de duurzaamheid en de vastberadenheid van de individuen in moeilijke tijden. Het eiland werd geconfronteerd met een groot aantal natuurlijke rampen, maar het gevoel van nabijheid en de standvastige geest van de Curaçaoënaars waren absoluut motiverend.
Terwijl het zonlicht onder het perspectief zakte en de lucht opnieuw schilderde met de kleuren oranje en roze, ontdekte ik mezelf op het prachtige eiland Curaçao, klaar om aan een reis te beginnen die mijn leven definitief zou veranderen. Deze kleine Caribische schat, genesteld in het zuidelijke deel van de Kleine Antillen, zou zeker mijn thuis zijn voor de volgende paar maanden, terwijl ik als geen ander aan een onderwijsgemeenschapsreis begon.
De eerste paar weken waren snel van plezier en verandering. Het eiland nodigde me uit met zijn gezellige, exotische wind, en ik ontdekte al snel dat Curaçao groter was dan alleen een bezoekerslocatie; het was een gebied waar achtergrond, samenleving en volledig natuurlijke charme op een uniforme en onderscheiden manier met elkaar verbonden waren. Door de levendige tinten van het op Nederland geïnspireerde ontwerp, de dynamische ritmes van de regionale liedjes en de verrukkelijke geur van Caribisch eten leek het meteen alsof ik in een ansichtkaart terechtkwam.
Mijn onderwijsbeurs bevond zich in het hart van Willemstad, de financieringsstad van Curaçao. Met elkaar en mijn collega’s heb ik verschillende banen toegevoegd die bedoeld waren om het gevarieerde waterleven, dat groeide in het kristalheldere water van Curaçao, te beschermen.
Curaçao had mijn ogen geopend voor de aantrekkingskracht van het Caribische verlangen, en het was een verlangen dat ik zeker voor het leven met me mee zou nemen. Mijn ervaring met het lesgeven als fellow had niet alleen mijn perspectieven verruimd, maar had ook een blijvende stempel op mijn hart gedrukt, waardoor ik een langdurige voorstander was van betrouwbare toeristen en een enthousiaste vakantieganger die graag de verrassingsschatten van de wereld wilde ontdekken. Toen ik aan boord van het vliegtuig naar huis stapte, besefte ik dat mijn reis naar het Caribisch gebied eenvoudigweg het begin was van een leven vol expedities, ontdekkingen en verkenningen.
